Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nden Prof.Dr. Önder Göçgün’ün CSA Vakfı tarafından yayımlanan Geçmişten Günümüze Denizli Dergisi için hazırladığı üç meczubun hikayesini tanıyanlar anlattı.
 
Prof.Dr. Göçgün, kendi anıları Yüksek Ziraat Mühendisi Yüksel Kasapsaracoğlu, Çınar’daki Şahanlar Lokantası’nın sahibi Orhan Şahan’ın hatıralarına da yer verdi.
 
İşte Denizli’nin çok ünlü ama tanınmayan üç siması:
 
ESNAFIN SEVGİLİ DOSTU: ŞAKİR


Gürcan Mahallesi doğumlu Şakir’in vaktiyle manifaturacılık yaptığı ancak karısı tarafından ihanete uğradığı için akli dengesini yitirdiği konuşulurmuş. Şakir, ihanet haberinden sonra Gürcan Mahallesi’ndeki evini yakmış ve bu travma sonrası  bir daha kendine gelememiş.
 
Esnafın çok sevdiği Şakir, karnı acıkınca belirlediği esnafı sırayla ziyaret eder, karnını doyurur ve sessizce köşesine çekilirmiş. Daha çok Bayramyeri ve Çınar bölgesinde vakit geçiren Şakir, esnaf tarafından o kadar sevilirmiş ki, “Şakir gelse de bir şeyler ikram etsek” diye beklermiş. Ancak Şakir, kimden ne zaman yemek isteyeceğini bilir, bir kapıya ikinci kez uzun süre gitmezmiş.
 
Yüksek Ziraat Mühendisi Yüksel Kasapsaracoğlu’nun anlattığına göre; babasının kebapçı dükkanının önüne gelip hayırlı işler diledikten sonra kendisine verilen kebabı sessizce yermiş. Ardından Kazım Şerbetçıoğlu’nun şeker dükkanına gidip helvasını yedikten sonra, başka bir esnaftan da kahvesini içermiş.
 
Temizliğe verdiği önemle dikkat çeken Şakir, her gördüğü çeşmede elini yüzünü yıkarmış. Giymesi için kendisine verilen kıyafetleri ihtiyacı olan paylaşacak kadar gani gönüllü, kendi halinde sevilen ve sessiz bir insanmış Şakir...
 
O SANKİ BİR MÜNECCİM: İŞGALİ
 

Prof.Dr. Önder Göçgün, İşgali’nin kelime anlamının ‘meşgul eden’ olduğunu açıklayor ve İşgali’nin ismi mi yoksa lakabı mı olduğunu bilmediğini söylüyor bu kişilik için.  Şakir’den yaşça küçük olan İşgali Tavaslıymış. Aşk acısı yüzünden meczup olduğu bilinen İşgali, mevsime göre üzerini örtecek kadar bir kıyafet, güler yüzü ve çoğu zaman kendi kendine konuşmasıyla anılıyor.
 
Prof.Dr. Göçgün, Meserret Kahvesi’nde otururken İşgali ile bir vatandaşın tartışmasına tanık olduğunu anlatıyor. Önder Hoca’nın anlattığına göre uzun bir tartışmadan sonra kendisini aşağılayan kişiye İşgali; “Sana  araba çanpacak” der. Adam da bunun üzerine, “Şehirde zaten 4 tane araba var, o da gelip bana mı çarpacak?” deyip İşgali ile dalga geçmeyi sürdürür.
 
Ancak aradan bir hafta geçtikten sonra o adam, Lise Caddesinden yukarı çıkarken, Araplar Mezarlığı denilen mevkide, (nasıl olduysa) freni boşalan bir kamyonun altında kalır. Adam, kırıklarla kazadan kurtulur ama İşgali’nin bu müneccim halleri şehirde konuşulan bir hal alır.
 
İşgali’nin bir de madalya merakı vardır ki, yakasında rozetler, gazoz kapağından yapılmış madalyalar bulunurmuş...
 
İZMARİTLERİYLE MUTLU BİR ADAM: DELİ MEVLİT

 
Karcı köyü doğumlu olduğu bilinen Deli Mevlit’in aslında otomobil tamircisiyken geçirdiği bir iş kazası sonucu akli dengesini yitirdiği biliniyor.
 
Çaybaşı Camisi yakınlarında vakit geçiren Deli Mevlit ise akşama kadar izmarit toplarmış. Bunları cebine dolduran Deli Mevlit, yoldan geçenlerden cebinden çıkardığı izmaritte kalan tütünü yakmak için ateş istemesiyle tanınıyor.
 
Mevlit’e paketten çıkarıp sigara uzatırsanız da, “Yok abey, sen iç yere at ben izmeriti alır içerim, cigaran israf olmasın” dermiş.
 
Bir süre sonra cebinde izmaritler biriken Mevlit, bunları çöp tenekesine atarmış. Mevlit’in olduğu dönemde Çaybaşı Camisi yakınlarında hiç izmarit olmazmış.
 
Yüksel Kasapsaraçoğlu’nun anlattığına göre, Denizlili ünlü ressam Cevdet Şemsioğlu, Deli Mevlit’in resmini yapmak istemiş. O da, “Şapkalı mı çizeceksin, şapkasız mı?” diye sormuş. Ünlü ressam da bu söz üzerine Deli Mevlit’in hem şapkalı, hem şapkasız iki resmini birden yapmış.
 
Prof.Dr. Önder Göçgün’ün yazısının tamamını linki tıklayarak okuyabilirsiniz.