Sevindik Mahallesi, kuruluşu yarım asırdan biraz fazla olan, özellikle kentin uzağına yerleşimi planlanan bir mahalleydi. 1952 yılında Bulgar Devlet Başkanı Tudor Jivkov’un zulmünden kaçarak Türkiye’ye sığınan 102 bin 208 soydaşımızdan Denizli’ye gönderilen 856’sı için özel olarak bahçe içinde prefabrik konutlar yapıldı.
 
MAHALLE SAYISI BİR ELİN PARMAĞI KADARDI
Denizlili Gazeteci-Yazar Seval Uysal’ın son kitabı ‘Şehrin İzleri’nde anlattığına göre; Denizli’deki yerleşim o yıllarda sadece Delikliçınar, Saraylar, Musa, Kaplanlar, Gündoğdu, Gürcan, Feslikan, Eskimüftü, Günbattı, Çaybaşı, Karaman, Altıntop, Gürpınar, İstiklal, Kayalık, Hatipoğlu, Yücebağ ve Değirmenönü mahallelerinde vardı. Demokrat Parti dönemindeki bu büyük göç dalgasında Denizli’nin payına düşen 856 Türk vatandaşı için kentin çok uzağındaki bir bölgede bahçe içinde 65’er metrekarelik prefabrik konutlar yapıldı.
 
ŞEHRİ KARIŞTIRACAKLAR DİYE UZAĞA KURULMUŞ
Dönemin Demokrat Partili Belediye Başkanı Turan Bahadır’ın ‘Şehri karıştıracaklar’ korkusuyla bu mahalleyi şehirden hayli uzağa yaptırdığı biliniyor. Ancak işin aslı; dönemin hükümetinin yerleşim planının bir parçası idi...
 
HEPSİ OKUMUŞ VE MESLEK SAHİBİ
Denizli’ye gelen 856 kişiden çoğunluğu 45 yaşın altındaydı ve neredeyse tamamı okur yazardı, meslek sahibiydi. İçlerinde terzi, mobilyacı, ayakkabıcı, araba tamircisi, sobacı ve tesisatçılar vardı. Hatta Denizli’nin tarihe geçen hayırseverlerinden İsmail Sever ve Çalışkan Sobaları’nın sahibi Hayri Çalışkan da Bulgaristan’dan göç eden ailelerden çıktı.
 
O DÖNEMİN TANIĞI ANLATIYOR
O dönem lise öğrencisi olan, Denizli’nin yaşayan tarihlerinden Yüksel Kaşıkçı, göçmenlerin Denizli’ye gelişini dün gibi hatırlayanlardan. Kaşıkçı, ‘Şehrin İzleri kitabı için verdiği röportajda, “Tren garında trenden indiler ve arkada tekstil boyahanelerinin olduğu yerde toplandılar. Bize o zaman garip gelmişlerdi. Hepsi tahsil yapmış zanaatkar insanlardı. Onlar Denizli’ye geldiği için biz sevinçliydik, onlar da Bulgar zulmünden kurtuldukları için sevinçliydiler. Önce İstiklal Mahallesi’ndeki Rum evlerine yerleştirildiler sonra da inşaatlar bitince ‘Sevindik Mahallesi’ne taşındılar” diye anlattı.
 
GELİŞLERİNE ÇOK ‘SEVİNDİK’
Kaşıkçı’nın da anlattığı gibi, soydaşlarımızın Denizli’ye gelişi karşılıklı bir sevinç yaratmıştı. Bu nedenle dönemin idarecileri de oluşturulan bu mahalleye Sevindik ismini verdiler. 1953’te daha Sevindik’te hiç yerleşim yokken de mahalle bu şekilde görünüyordu: